OTHO

I.

OTHO

e filiis Henrici cognomine Senioris, (qui a Friderico II. Imperatore primus creatus est Princeps Anhaltinus) ex Mechtilde Brunsuicensi, ascaniam seu Aschersleben, in divisione paternae hereditatis, nactus, filium Othonem ipse sepelivit. frater Sigfridi Servestanae, et Bernhardi, Bernburgicae lincae, Auctorum. Othoni patruo, cum Bernardus II. primi fil. in Bernburgensi linea, successisset, eius frater Albertus Episcopus Halberstadius ab ipso dissidens Ascaniam Capitulo Halberstadio, ope viduae othonis Elisabethae, quae eam dotalitiô adhuc nomine possidebat, adseruit: unde Bernhardus III. illâ ditione vi eiectus, hinc Spoliati cognomentô insignitus est.

II.

OTHO

fil. Alberti II. Electoris Saxoniae, ex Agnete, Rudolfi l.

Imperatoris silia, frater fuit Rudolfi I. maioris natu, qui Patri successit. ipse Albertum Episcopum Naumburgensem genuit.

III.

OTHO

fil. Gerhardi cognomine Bellicosi, qui frater Christiani I. Daniae Regis Oldenburgicos continuavit; Canonicus Bremensis et Coloniensis, cum fratre Adolfo, bellô Ditmarsicô periit A. C. 1500. Idem nomen fuit quarto genito filio Alberti I. Imperatoris qui cognomentô Audax, vel Gratiosus, Stiriam tenuit, et sine prole mascula decessit. Frater Friderici III. Imperatoris, quem tamen, quod a Ludovico Bavaro Imperatore victus esset, inter Imperatores non numerant. Spenerus Syll. Geneal. Hist.

IV.

OTHO

fil. Henrici cognomine Iunioris, (familiae Grubenhagiae, quam Alberti modo dicti fil. maior natu Henricus cognomine Mirabilis, orsus fuerat) a Iohanna I. Regina Neapolitana cum pro ea in Italia bellum adversus Pontificem gereret, maritus post Iacobum Aragonium Maioricae Regem electus est, A. C. 1378. titulum tamen Principis tantum getere iussus. Huius causam, cum illa plures hostes haberet, excommunicata ab Urbano, qui Carolo Dyrrachio Regnum assignârat et undiquaque oppugnata, fortissime tuitus, bis captus, ac demum A. C. 1388. vel serius, ex vulneribus ad Neapolim acceptis, est exstinctus, nullâ prole relictâ.

V.

OTHO

fil. Henrici cognomine Pueri, qui ex Ducibus Brabantinis ortus, Familiam Hassiacam condidit, Patre mortuô A. C. 1308. in divisione hereditatis Principatum ad Lanum nactus est, frater maximus natu Iohannis, qui Cassellas, et Ludovici Episcopi Monasteriensis, qui Marpurgum accepit. Sed fratrum tandem successor, factâ A. C. 1311. constitutione, ius Primogeniturae, et ut primo tantum imperantis Domini titulus daretur, introduxit, a Moguntino Praesule excommunicatus, sicut et Pater fuerat. Eô geniti Henricus cognomine Fereus seu Magnaimus successor, Ludivicus, Hermannus et Otho Archiepiscopus Magdeburgensis, e quibus Ludovicus et Hermannus, vi paternae constitutionis, paucis quibusdam dominiis acquiescere coacti sunt. Obiit autem Otho A. C. 1326.

VI.

OTHO

fil. Henrici, Principis nomine in priscis Annalibus aliquoties salutati, praeter ditionem Nassovicam et praedia Noribergensia a maioribus, Ottone inprimis Magno, et filio eius primogentio, Walravio I. (cuius frater Otho Gelriam, ut diximus, erat nactus, hereditate traditâ, etiam Suabachiam et Cadelbergiam, possedit. Prudentiâ, iustitiâ, virtute itidem bellicâ; inclitus: Obiit A. C. 1213. Pater ex Comite Virnenburgica, Henrici cognomine Divitis: quô, et Machtilde, Diederici Geldriae et Zutphaniae Comitis filiâ praeter Walravium, primum Weisbadae, Weilburgi, Idstenii Comitem, natus est.

VII.

OTHO

fil. Ludolfi, qui primogenitus Othonis I. Imperatoris post socerum Hermannum Dux Sueviae fuit, Patri successit: per filium Henricum avus conradi cognomine Salici Imperatoris cuius fil. Henricus III. genitor Henrici IV. fuit, quô natus est Henricus V. omnes Imperatores.

VIII.

OTHO

fil. Ludovici V. Imperatoris Bavaritae lincae conditoris, fratri Ludovico Romano, (cui Pater Marchionatum Brandeburgensem conciliaverat, postquam Tirolis Comitatum obtinuisset) mortuo successit; sed a Socero Carolo IV. 200000. aureis Ungaricis eum vendere coactus, A. C. 1373. exiguâ ditione in Bohemia acquievit; ob ignaviam Finnius dictus. Obiit A. C. 1379. Idem quoque nomen tuit Episcopo Frisingensi, filio Lupoldi II. Marchionis Austriae, ex eadem Familia, fratri Lupoldi III. primi Austriae Ducis, qui etiam Bavariam adversus Welsum III. sibi adseruit. De quibus omnibus, vide Phil. Iac. Spenerum Syll. Geneal. Hist. in Fam. Palatino-Bavarita.

IX.

OTHO

fil. Mauritii, ex Anna Solmensi, Hirschfeldae Abbas, tristi morte exstinctus est, A. C. 1617.

X.

OTHO

fil. Micislai cognomine Magni, vel Senis, Poloniae Principis, Patrem A. C. 1202. exstinctum, mox sequutus, filium reliquit Uladislaum cognomine Sutatorem, qui Patruum Uladislaum, cognomine Lasconogum, Principatu exuit.

XI.

OTHO

fil. Rodolfi IV. fratris Rodolfi V. A. C. 1356. praemortui ex Catharina Thierstenia filium Rodolfum VI. postquam tutor eius fuisset, heredem reliquit: inter cuius filios quoque Oiho fuit, qui ab A. 1431. Constantiensem Episcopatum rexit.

XII.

OTHO

fil. Rudolphi memorati, ex Iuditha Brandeburgica, frater Rudolphi II. ante hunc vivis excessit, relictô ex Agnete Lunaeburgica filiô Albertô, pro quo, quem initio ipse avus Wilhelmus ultimusm Dux Lunaeburgicus heredem esse iusserat, successio Lunaeburgica frustra a Carolo IV. petita fuit, qui eam eidem quidem Alberto ex parte, sed et patruis eius Rudolfo ac Wenceslao contulit; Unde inter hos et Brunsuicenses Lunaeburgicorum Principum agnatos. acerrimum bellum conflatum est.

XIII.

OTHO

fil. minimus natu Bernhardi III. praefati, pater fuit Bernhardi et Othonis, qui lineam Bernburgicam clausêre, saeculo 15. successore Georgiô agnatô.

XIV.

OTHO

fil. natu minor Boleslai Chrobri dicti, Poloniae Rex A. C. 1025. cum fratre Micislao II. Patri successit, sed a Micislao pulsus, ad Conradum II. Imperatorem se contulit: unde hic Micislaô ad Bohemos fugere coactâ Othonem restituit, qui diadema paternum Caesari transmisit. Donec Othone a milite caesô, frater denuo clavum arripuit, Masoviâ tamen a regno avulsâ, quam Maslaus pocillator eius, seu Imperiali auctoritate, seu defectione suâ, sibi vindicavit.

XV.

OTHO

fil. secundogenitus Henrici Leonis Ducis Bavariae ac Saxoniae potentissimi, quartus huius nominis Imperator iussu Innocentii III. Philippo Suevo oppositus est A. C. 1199. sed cum a Pontifice Anconam, Thusciam, Calabriam, Apuliam et Romaniolam reposceret, quae antecessores Imperio eripuerant, ab ipso quoque diris devotus est, electô Fridericô II. Tandem a suis etiam desertus, Imperiô excidit, et moriturus dicitur eoquinariis suis, ut collum calcaneis premerent, praecepisse. Eius frater minimus Wilhelmus Brunsuicensium Ducum fuit conditor. Illô enim genitus,

XVI.

OTHO

fil. tertio-genitus Christiani, Delmenhorstanae lineae conditoris, fratribus Mauritiô praefatô et Christianô a Butiadis A. C. 1368. caesis, Patri successit: cum patruele Conrado, Oldenburgici ramus, quem Iohannes Christiani frater maior condiderat, de non alienando pactum iniit, filiam vero Annam Iohanni agnato ex Hatstediis despondit.

XVII.

OTHO

gentili nomine, Iunius, tribunus plebis, qui, cum damnatâ Acutiâ, paraemium accusatori decerneretur, intercessit; sed mox in exilium propterea pulsus est, Tacit. l. 6. Annal. c. 47.

XVIII.

OTHO

prioris ex Christiano fratre nepos, cognomine Simplex, Bremensibus Comitatum Delmenhorstanum, si solvendo non esset, et illi filium Archiepiscopum eligerent, assignavit: Ita electus fil. Nicolaus A. C. 1421. decessit A. C. 1435. Comitatum nihilosecius sibi vindicante sororis eius Adelheidis martitô Theodoricô cognomine Fortunatô, Comite Oldenburgicô.

XIX.

OTHO

prorro nomen variorum fuit Nassoviae Comitum, qui Othonis M. tempora antecesserunt, de quibus haec pauca. Otho, fil. Theodori seu Diederici Hassiae Praefecti (Adolfô, cuius antiquissima inter Nassovios mentio, geniti) et Gertrudae Altorfensis (Engelberti Comitis filiae) Hassiae Praefectus, Nassoviae per annos 19. praefuit saecul. 8. Pater, ex Irmentruda, (Gosselini Ducis Arduennae filia) Henrici et Gosselini, qui brevi abrepti; Iohannis successoris, Alberti Canonici Moguntini et Hatmudae, Sigeberto Eberstenio Comiti nuptae. Alius, fil. Philippi Nassovii, ex Catharina Comite Hanoviae, primus Solmae Comes, hodiernorum Comîtum conditor fuit. Alius Friderici, cui Philippus modo dictus frater erat, ex Metta Schirensi (Othon is Comitis filiâ) intra adolescentiae annos, obiit. Eôdem nomine insignis fuit fil. Arnoldi (Friderici et Philippi Modo dictorum fratris primogeniti) ex Leucherda (filia Othonis Comitis Linselstenii) Mortisiorum Comitum, ut volunt nonnulli, conditor, matrimoniô Barbarae (Palatinae Kernittae genitae) Comitatum hunc adeptus. Item fil. Philippi comitis ex Imagina (Othonis Hanoviae Comitis fili) sine prole decessit; tribus licet nuptiis quaesitâ; primis nempe Iohannae Luciliburgensis; secundis Theodorae Pressensis; tertiis Margarethae (Comitis Argentinensis filiae.) Item, unus ex filiis Diederici, Warmundô Comite Nassoviae geniti; Ecclesiasticam vitam sectatus. Item fil. Iohannis Comitis ex Sibylla (Ludovici Saxoniae Palatini filiâ) post fratrem Georgium, regimini admotus. Hic, unde generis propagationem quaesivit, vitae invenit, et stemmatis simul paterni, terminum: ipsô nuptiarum die, quô Adelam Castelae dominam sibi iunxit, in hastiludio, a Comite Lochsmundae (imprudenter, an per iram?) violentô concursu confossus. Quô pactô, stemma regntium, ad Othonem propatruu Iohannis proavi filium nonum, avi Georgii minorem natu fratrem, qui is ipse est Otho Magnus, a quo exorsi sumus, delatum est. Cyr. Lentulus Geneal. Comit. Nassoviae MS.

XX.

OTHO

vide etiam Otto.